Τελικά κατάλαβα το ένα πράγμα που έλειπε από τη ζωή μου

Θέλω να ακούσεις…

Αυτό το καλοκαίρι ταξίδευα ξανά πολύ. Πιο πρόσφατα ήμουν στην Αριζόνα.

Και συνειδητοποιώ τι λείπει στη ζωή μου: η ελευθερία.

Καθώς οδηγούσα στην Αριζόνα σε ένα ταξίδι μπαμπά/κόρης, επιτρέποντας απλώς στην ομορφιά του δρόμου, στο τοπίο, στην εκπληκτική παρέα να με καθηλώσουν, είχα μια στιγμή διαύγειας.

Οδήγησα πάνω από 887 μίλια στην Αριζόνα και ούτε μία φορά δεν αγχώθηκα.

Ακόμη και όταν υπήρχε συνωστισμός γύρω από το Φοίνιξ, συνεχίζατε να κινείσαι και ήξερες ότι βρισκόσουν κοντά στον ανοιχτό δρόμο.

887 μίλια, ούτε μία φορά δεν αγχώθηκα. Δεν μπορώ να οδηγήσω 8,87 δευτερόλεπτα στο Λος Άντζελες χωρίς να αγχώνομαι, χωρίς να αισθάνομαι κλειστοφοβία, να έχω μπουκιές και να έχω μποτιλιάρισμα.

Είμαι Έτσι πάνω από το Λος Άντζελες.

Θέλω να συνεχίσετε, ωστόσο, γιατί το Λος Άντζελες ήταν ένα υπέροχο μέρος για μένα σε μια περίοδο της ζωής μου που χρειαζόμουν να είναι αυτό το υπέροχο μέρος για μένα.

Υπάρχουν ακόμα πολλά καταπληκτικά, όμορφα, υπέροχα πράγματα για το Λος Άντζελες. Αλλά η ποιότητα ζωής δεν υπάρχει.

Καθώς έκανα ιππασία μέσα στο δάσος στο ταξίδι μου, συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να έχω ένα από αυτά τα ράντζα. Θα μπορούσα να έχω ζώα.

Μπορώ να έχω ένα ή δύο άλογα.

Μπορώ να έχω πρόβατα, κατσίκια.

Μπορώ να έχω ελευθερία.

Και όχι μόνο μπορώ να έχω ελευθερία, αλλά και η ποιότητα ζωής είναι πολύ υψηλότερη.

Πρόσφατα έκανα ένα podcast με κάποιον και το συζητήσαμε.

Έχει τόσους πολλούς φίλους που ζουν στο Λος Άντζελες και όλοι μοιράζονται μέρη για να μπορούν να ζήσουν στο Λος Άντζελες.

Αν ρωτήσεις την πλειοψηφία των ανθρώπων γιατί μένουν εδώ, σου λένε ότι είναι ο καιρός. Βλέπετε, προτιμούν να ζουν σαν αρουραίος σε κουτί για να έχουν λίγη επιπλέον ηλιοφάνεια παρά να ζουν σε ένα μέρος που έχει υψηλή ποιότητα ζωής που μπορούν πραγματικά να αντέξουν οικονομικά.

Νομίζω ότι οι άνθρωποι που ζουν σε μέρη μόνο για τον καιρό (και αυτός είναι ο νούμερο ένα λόγος τους, και δεν είναι τριαθλητές, δεν τρέχουν κάθε μέρα, τους αρέσει απλώς ο ήλιος, αλλά ζουν πολύ πιο κάτω από αυτό που μπορεί να έχει οπουδήποτε αλλού) είναι ανίδεοι ηλίθιοι.

Ναι, υπάρχουν ορισμένοι σκληροί όροι σε αυτήν την ανάρτηση ιστολογίου σήμερα, αλλά πρέπει να υπάρχουν.

Γιατί βίωσα την ελευθερία αυτό το καλοκαίρι.

Όταν προσγειώθηκα πίσω στο Λος Άντζελες, το μόνο που είδα ήταν η συμφόρηση και η ακαταστασία.

Καθώς έφτασα στο σπίτι, ένιωσα εγκλωβισμένος. Ένιωσα κλειστοφοβικός. Ένιωσα παγιδευμένος.

έχω ΠΟΤΕ χρησιμοποίησα αυτόν τον όρο στη ζωή μου – παγιδευμένος – καθόλου.

Δεν είναι κάτι που μου αρέσει να χρησιμοποιώ γιατί πάντα νιώθω ότι μπορώ να δημιουργήσω τη μοίρα μου. Κι όμως, εδώ είμαι στο Λος Άντζελες, παγιδευμένος.

Παγιδευμένος σε ένα μέρος που ξεπέρασα πριν από χρόνια.

Θα μπορούσα να ζήσω οπουδήποτε τώρα.

Θα έμενα στη Σάντα Φε, θα έμενα στο Αλμπουκέρκη.

Θα έμενα στο Flagstaff, όπου ήμουν μόλις.

Ζήστε στο Νάσβιλ του Τενεσί.

Θα μετακομίσω στο Ντένβερ σε ένα δευτερόλεπτο.

Γιατί;

Γιατί εκεί υπάρχει ελευθερία.

Να μπορείς να μπεις σε αυτοκίνητο και να οδηγήσεις, και να είσαι σε θέση να νιώθεις ελεύθερος και να εξερευνήσεις.

Να μπορείς να έχεις υψηλή ποιότητα ζωής.

Το να μπορείς να ζεις σε ένα πραγματικά όμορφο σπίτι που είναι εξαιρετικά προσιτό.

Έχοντας τόσα πολλά επιπλέον χρήματα σε ένα τέτοιο μέρος επειδή δεν είναι ακριβό.

Να μπορείς να οδηγείς χωρίς επιδείνωση κάθε οκτώ, επτά δευτερόλεπτα.

Τώρα, ο λόγος που δεν μπορώ να φύγω είναι επειδή μοιράζομαι μια κόρη και θα χρειαζόταν μετακίνηση περισσότερων ανθρώπων.

Αλλά, πρέπει να το καταλάβω, γιατί αυτό το σκατά δεν μου κάνει.

Δεν λειτουργεί. Το να ζεις εδώ δεν δουλεύει.

Εννοώ κυριολεκτικά καθώς το υπαγορεύω στο τηλέφωνό μου, μόλις με έκοψε η Power Plumbing. Ένας από τους χειρότερους οδηγούς που έχω δει ποτέ.

Τέλος πάντων, αυτό δεν λειτουργεί. Το να ζεις σε ένα μέρος με πολύ κόσμο δεν λειτουργεί.

Δεν υπάρχει τίποτα καλό σε αυτό.

Οι άνθρωποι είναι εδώ γιατί ζουν εδώ λόγω του ωκεανού.

Κι όμως, μπορούν να μετρήσουν από το ένα χέρι πόσες φορές έχουν κολυμπήσει σε αυτόν τον ωκεανό. Μπορείτε να το κοιτάξετε επίμονα, αλλά εγώ θα προτιμούσα να κοιτάζω τα βουνά.

Οτι Μπορώ να χρησιμοποιήσω. Κοιτάξτε επίμονα την ομορφιά παρά κοιτάξτε έναν ωκεανό και να πληρώσετε το τίμημα για αυτό.

Δεν μου αρέσει αυτό το συναίσθημα της παγίδευσης στη ζωή μου.

Μου είναι πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσω, γιατί προφανώς είμαι για την ελευθερία.

Τα μαθήματα που διδάσκω στους ανθρώπους, πραγματικά, αφορούν την ελευθερία. Οικονομική, ψυχική, συναισθηματική, σεξουαλική, ρομαντική ελευθερία. Η ελευθερία να αξιοποιήσετε τις απεριόριστες δυνατότητές σας.

Ωστόσο, εδώ προσπαθώ να ορίσω και να καταλάβω πώς θα νιώσω ξανά ελεύθερος.

Γιατί είμαι παγιδευμένος.

Παγιδευμένος σε ένα μικρό κουτί.

Παγιδευμένος στην κίνηση.

Παγιδευμένος από υψηλές τιμές.

Παγιδευμένος από καμία απολύτως ανάποδη.

Παγιδευμένος.

Είναι τόσο δυνατός όρος.

Αλλά αυτή είναι η ομορφιά του να φύγεις για διακοπές: στην πραγματικότητα μπορείς να καταλάβεις πού βρίσκεσαι στη ζωή και τι πρέπει να κάνεις.

Εκτός από το απολύτως εκπληκτικό τοπίο, την εκπληκτική εμπειρία, πρέπει να σκεφτείτε: που πρέπει να πάω στη ζωή μου;

Πώς πρέπει να ευδοκιμήσω στη ζωή μου;

Κάθε 8,87 δευτερόλεπτα, παγιδεύομαι σε έναν δρόμο γεμάτο κόσμο που μαγεύεται από τον ήλιο που είναι τόσο υπερεκτιμημένος.

Υπάρχουν τόσα πολλά καλύτερα μέρη για να ζεις.